ङ्यासेदुइला म्हारल्हेम दिनि झ्यालला पर्दाग्याम न्हाङरि वाङ्चिमुबा । राधा ह्राङ्लान जाम्बुलिङरि म्हाचिमुबा । ङ्हाच्छाला हप्ता थेसे ह्रुप ताबा थे ङोआसेबा छारिब्योनला मि दातेनोन थेला सेम क्रास्यारि कोर्चिमुबा– शान्त, गम्भीर तासाइ रहस्यमय ।

‘एदा थाहा मुला ?’ थेसे बिबा मुबा, ‘खाइमागि ह्याङ्से ह्रुप ताबा म्हि म्हाङ्ला ह्राङ ताला तासाइ थेनिकादे यथार्थरि नोन म्हाङ दोपिन्न ।’

थे वाक्यरि थेह्राङ्बा सम्मोहन मुबा, थे राधासे खाइमाइ अनुभव लाबा आरेमुबा । थेसे केवारि ल्हानान ताम थेबा मुबा, ल्हानान म्राङ्बा मुबा, ल्हानान म्हिकादे ह्रुप ताबा मुबा तासाइ चुह्राङ्बा ताम ? चुह्राङ्बा मि ?

थे तिगाइ मिनेटला ह्रुपलिच्छा न्हा छारिब्योनसे ह्राङ्ला मिन पाङ्जि, न्हा फोन नम्बर ह्रिजि । थेसे तिगाइ आह्रिनि, तासाइ राधासेचा बेनान म्हाना लाबा अनुभूति लासि दिमरि खाजि ।

तिनि थे घट्ना हप्ता गि खेबाः ताजि तासाइ राधा दातेनोन चोननिला, खाइमा झ्यालग्याम दिनि वाङ्ला– ओस्बान होइसेर, ओस्बान डोइ ओम ओस्बान मिला डान्बा ।

तिगा थे चेगाइ मुबा ? कि जेक्खे ह्रेच्छाकला सम्मोहन ?

राधातेन निसाल आरे तासाइ थे दुइ बिसाम थेला केवानाङला रहर दोसि चिचिबा मुला ।

मिरिक, दार्जीलिङ, भारत ।

(छिगला अर्थः म्हारल्हेम– सुनौलो, जाम्बुलिङ– संसार, छारिब्योन– युवा, म्हाङ– सपना, केवा– जीन्दगी, खेबाः– पुरानो, होइसेर– प्रकाश, डोइ– न्यानो, चेगाइ– प्रेम)

दोःबा : यकिना अगाध