सुनना ज्याबाथाङसे नाम्सानाङ म्हेनिङ खाबा कापाङ लाजिन्बा मुबा ।
ख्राङ्गाला गुरि आमा मखमली थेन सयपत्रीला मालारि का स्युचिबा मुबा । दिङ च्युइलिच्छा फिरग्याप ह्युलग्याम फ्लिकदोसि खाबा अर्जुन नाम्साला ग्यालामरि वाङ्बाकेन मुबा ।
झोलारि केकेबा, छार क्वान थेन आमा आपाला लागि जाजा जाजा कोसेली मुबा ।
नाम्साला न्हानरि लिङ्गे लिङ्गारि जाचिबा जातुकु म्राङ्मा थेदा ह्राङ्लान बिजादुइला ताङ्बा डान्बा खाजि–
‘जाकि तोर जाकि तोर !’ बिबान लिङ्गा जाना लाबा थे बेफिक्री रे । दिमला ख्राङ्गारि गोङ्मा थान्मा, आमा म्राप ठ्वाङ्सि राप्चि– ‘ओइ अर्जुन ! चुमि ह्याङ्ला म्हेनिङ्ला मुतेबा बिमा ग्रेन उपहार हिन्ना ।’
आमाला मिग्याम टल्कप ताबा ताङ्बा म्राङ्मा अर्जुनदा छोर्जि– फिह्युलला नोट बिमा ग्रेन साइ चुनोन दुइरि मुला । ज्योज्यो आले थेन खिम्जेला भिड ल्हागतिजि । खालाइ केकेबाला डब्बा ठ्वाङ्बान, खालाइ छार मोबाइलला बटन नाङ्बान, बिजाबुमो खल्तीरि चानचुन थोसि एनिमोररि पोप्बाह्राङ ।
म्हेमेसे सुङ्जि– ‘च्यागो, म्हेनिङला चहलपहलमि म्हिला ह्रुपरि जेक्खे सोबा चिम ।’
ङ्यासेरिक्यार टिका, जमराला छ्याम खार्पा बासि खाजि आमा ।
मोलमला छिगजुगु टल्कप तामा, अर्जुनला सेमरि गिक्खेन ताम होङ्चिजि, ‘दिम फ्लिकदोसि खाबा ग्याम खाइमाइ म्लेला आदे ।’
मिरिक, दार्जीलिङ, भारत ।
(छिगकि दोनः कापाङ– घोषणा, लिङ्गा– पिङ, जाचिबा– मच्चिरहेको, फिह्युल– विदेश)
दोःबा : यकिना अगाध
तपाईको प्रतिक्रिया दिनुहोस