‘ह्याङ्ला इज्जत, मान–डेन थेन मर्यादाला धरोहर दोतोला ए ।’ लोप्खाङग्याम खाबा जामेसे ह्रेच्छाक ब्लाप्बा न्हामाहेन्से आमासे पाङ्जि ।
तिगाइ आगोबा जामेसे ङ्योइजि आमादा, ‘खाराङ्लासि आमा ?’
च्योसिकेन थेसे पाङ्जि, ‘ग्रेन तासिकेन निमा ह्राए कोङ्सिकेन नितोला । ह्रेम्कोलाला व्हाम्बारि परतिला आदे । ह्रिक्पा आरेबा जामेकोला बिला म्हिसे । ह्याङ्लाम बेइज्जत ताला ताला, समाजला नोन ना निला ।’
चोदे ह्रेङ्बा सुझाब दिङ ब्रेला थेला क्रास्यारि वाङ्जि व्हा आवाङ्नि तासाइ ‘ताला’ बिसि थोबो ह्योङ्जि ।
सहसासे योना योना घडी च्यासि पाङ्जि, ‘ल्हाउ... ! दुइ ल्हानान थाल्जिम । होमवर्क लाबारि वाङ्गो दारेम । ओम, ब्रिबारि चिमाहेन्से ङा मुबा कोठा थाखाउ होइ माइ ।’ जामेदा कुल्सिे थे न्हाङरि वाङ्जि ।
आमासे तिगा बिबा बिसि आगोना जामेचा जाजाकि कोल्सिमाम ब्रिबारि चुजि । याखारगि ङ्योइबाला थेसे निसाल ब्रिबारि आसेनि ।
आपादा फोन लासि, ‘आपा ! होमवर्क लाबाकेन मुला । याखारगि ङ्योइबाला निसाल आहानि । पाङस्ह्युगोले ।’
आपाचासे चेगाइ लासिमा पाङ्जि, ‘जामे ! आमादा ङ्योइगोले । ङा दाते ड्युटीरि आउदिन व्यस्त मुला ।’
क्रालि काइरि थेसे पाङ्जि, ‘आमासे कोठा न्हाङरि आवाङ्गो बिस्ह्युमुला ।’
‘तिल्दा ?’ आपाचासे ङ्योइजि ।
‘खाइ तिल्दा मुग्याम । थाहा आतानि आपा ! आमा याखारिग आकुतेन कोठा न्हाङरि मुला ।’
गैरीबास, कालेबुङ, भारत ।
दोःबा : यकिना अगाध
तपाईको प्रतिक्रिया दिनुहोस