रणध्वजला लिरि गर्व थेन मिन्हाङरि आपाल डान्बाला बाम्बा मुबा । तिनि थेसे ङ्हाच्छा रेम सेनाला बर्दी क्वान्बा रे मुबा । बुट पालिस लासि, कु ब्लाक्ना लासि, थेसे आमादा च्याजि । आमा ! थेला मिरि ताङ्बा मुबा तासाइ न्हाङ्ला सेमरि लोङ्बा नोन मुबा ।
‘ए नोन आपाह्राङ सहिद दोसे आहिनले कोला ?’ आमासे चुह्राङ्बिबाकेन लामा काइ दार्बा मुबा ।
रणध्वज ज्युमङेजि, ‘आमा ! ङा आपाला म्हाङ छ्योना लाबारि निबाकेन मुला । ह्रो सहिद दोजि तासाइ तिनि ह्युल कुर्बा आरे । दारज्यु कुर्बा आरे । ङाइ नोन दारज्यु कुर्बारि पिन्सेला आरे ।’
रणध्वजला आपा महेन्द्रजंग तामाङ १९४७ दिङला विद्रोहरि ह्युलला रक्षा लाबारि ब्रास्ह्युजि । ल्हुइला बाजी ल्हागाब लासि ह्रो कादे ह्युल्बादा सोना लास्ह्युबा मुबा । गोली टासि नोन लडतिबा आपाला लिच्छाला छिक मुबा– ‘ह्युल्दा डान्गो, दारज्यु खाइमाइ कुर्बा तालाआदे ।’
थेनोन काः, थेनोन मे मुला रणध्वजला कारि ।
दुइ थाल्सिकेन निजि । तिरेकुनु तामसोर खाजि, ‘सीमारि आक्रमण ताबा मुला । रणध्वज नोन थेनोन मोर्चारि पुइजि । ग्रेन गोलीबारी, बारुदला थाङ, क्राबाङ्होर्बा काइकादे । तासाइ थेरि रणध्वज स्हिवा थेन स्थिर मुबा । थे ङ्हाच्छा वाङ्सि लडतिजि । जाजाकि नोन विचलित आताना, आलोङ्ना ।
गोलीसे थेला बाम थुर्बारि दोजि तासाइ थेसे दाज्र्यु कुर्बारि आपिन्नि । घाइते दुइरिन थे ह्राङ्ला टिमदा सुरक्षित ब्याकअपरिक्यार पुइबारि सफल ताजि ।
ल्हानान रेलिच्छा थे बेसक्याम्परि दोसिखाजि । बामरि पट्टी तासाइ कुरि गर्व । ह्राङ्ला जोङरि दोसि खामा नाम्साबाकादेसे म्हेन्दोमालासे डेन लाजि ।
आमासे थेदा कुरिव्खाइसि क्रासिकेन बिजि, ‘आपाला म्हाङ एसे छ्योना लाजि रणध्वज... दारज्युआकुर्नि ।
मिरिक, दार्जीलिङ
(छिगदोनः दाज्र्यु– झण्डा, काः– वचन, मे– आगो, स्हिवा– शान्त, नाम्साबा– गाउँले)
दोःबा : यकिना अगाध
तपाईको प्रतिक्रिया दिनुहोस