‘सेङरि मोही आरे, खाइ तिगारि म्हार... !’

लोप्बोन ताबा क्वाइसे थेसे लिच्छाला छिगरि वैकल्पिक ग्याम दाङ्जि ।

चतुर बहादुरसे ताम गोजि ओम पाङ्जि, ‘रहर आहिन सर ! निजी लोप्खाङ डोपिन्बारि ।’

‘ङाइ अ हेन्से ज्ञ दोना गोना लाजिन्जि । दारे तिगा बिसे ?’ थेसे स्पष्टीकरण पिन्जि ।

तिङ दुङ दुङ दार्ना लाबान थेसे सेमरि किन्जि, ‘हिन्ना ले सर ! ङाइ मोक्कोन गोजि । ह्राङ्निला लोप्खाङरि मुतेबा तोसोला ग्युइसेरकि साप्तोन मुला । बिजाजुगुदा मनोवैज्ञानिक तोसोसे ग्युइसेर पिन्ना । मुतेबा लाइनुजुगु अब्बल दर्जाला मुला । ह्राङ्नि नोन मनोविज्ञानरि आउदिन सेस्ह्युबा मुला ।’

डाबाला मुस्कान ड्वाबान थेसे होस्टेरि हैंसे काप्जि, ‘हिन्ना ! ह्राङ्निसे चुह्राङ्लासि गोना गोनान तिल्दा आतोबा खर्च लास्ह्युला ? गोबा सेबा... खाइ तिगा म्हि !’

दोसि नोन वैकल्पिक छिगला सभ्यतारि दाते बिसाम बोमोसे स्वारदिजि थेदा, ‘आहिन सर ! सरकारला बत्तीसै लक्षणसे प्लिङ्बा दिम ख्लासि ह्राङ्ला लाइनुजा खानाङ पुइबाकेन मुला ?’

गैरीबास, कालेबुङ, भारत ।

(छिगकि दोनः लोप्बोन– शिक्षक, क्वाइ– नाता, दाङ्जि– रोज्यो, डोपिन्बा– पढाउन, तोसो– प्रकार, साप्तोन– सुविधा, ग्युइसेर– शिक्षा)

दोःबा : यकिना अगाध