तिरेकुनु ग्ले कृष्णचन्द्रला सेमरि याखारगि विचार खाजि कि चु साजाम्बुलिङरि मुर्खकादेला खाजिबाइ सीमा आरे । तासाइ ङादा चुह्राङ्बा गोर ब्लि मुर्ख म्राङ्बा सेम मुला थेला जोडि जाम्बुलिङरि आस्याप्गाइ ।

ग्लेसे गोपाल चाँडदा बिजि, ‘चुह्राङ्बा गोर ब्लि मुर्ख म्हाइसि बासि खाउ, थेला च्योच्यो स्यान्दो खालाइतेन ताबारि आखाम्गाइ ।’

गोपाल भाँडसे बिजि, ‘ह्राङ्ला आज्ञा महाराज ! म्हाइबासे तिगा आयाङ ले ? जेक्खे देन्बा गे तातोजि ।’

जाकि थारेङ दोमा गोपालसे याखारगि म्हि म्राङ्जि ।

थेसे खार्बारि पानला जोडि, बिडि थेन केकेबा थोसि सहररिक्यार योना योना छ्योङ्चिबा मुबा ।

गोपालसे ङ्योइजि, ‘खानाङ ब्रास्ह्युबा ह्राङ ? काङमि सारिन आरेबा ह्राङ म्राङ्मुला ले । चुह्राङ्बा ताङ्बा कारण सेबारि ङादा आउदिन सेम मुला । ह्रेम्बोरछे जाजाकि दुइ दोन्गोले ओम पाङ्स्ह्युगोले ।’

थे म्हिदा योना दोतोबा मुबा, थेतासि ताम टारतिबारि म्हाइजि । ताासइ गोपालसे ल्हानान फ्यास्हिङ लामाहेन्से थेसे पाङ्जि, ‘ओस्सोन ङादा गाइचिबा मुला, ह्राङ्ला ल्हानान फ्यास्हिङ तामाहेन्से पाङ्पिन्ना । ङाला म्रिङ्से स्यान्दो ह्रेम्बो दाम्बा मुला । तिनि थेन्ना ब्रेल्साङ मुला । ङ्योइसाङ याङ्बासे ङा थेरि निलाबा हिन्ना ।’

गोपालसे म्हान्जि, ‘चु ह्राङ्बा मुर्खमि स्यान्दो खालाइ ताबारि आखाम ।’

थेतासि थेदा ह्राङ्ला ङोसेबा पिन्सि थेदा कासिमाम पाङ्जि, ‘ह्राङ्दा ग्लेला दरबाररि बोर्तोला, थेलिच्छा जेक्खे ह्राङ ङ्योइसाङरि ब्रास्ह्युखाम्ला ।’

ग्लेला मिन थेसि थे म्हि लोङ्जि, तासाइ गोपालतेन निबारि बाध्य ताजि ।

गोपाल थेदा बोसि ङ्हाच्छा वाङ्जि । ग्यालामरि याखारगि तास्या क्रेबा म्हि स्याप्जि । थे ह्राङ्नोन तास्यारि क्रेबा मुबा, तासाइ ग्रेन पोरे बिसाम थोबोरि थोबा मुबा ।

गोपालसे ङ्योइजि, ‘ह्राङ्से पोरे ताफिरिन थानस्ह्यु खाम्ला ले, तिल्दा थोबारि पुइस्ह्युबा ?’

थे म्हिसे पाङ्जि, ‘तास्या गर्भेनी मुला, थेला ल्हाना पुइपुङ्ला आदे बिसि ङाइ ह्राङ्लान थोबोरि थोबा हिन्ना । ङादा पुइचिबा मुला, चु च्याङ्ना स्हे ङाइ पुइमा तिगा ताला ओम ?’

गोपालसे थेदा नोन ह्राङ्तेन बोर्जि ।

दारे थे गोर ङ्ही मुर्खदा बोर्सि गोपाल दरबाररि दोजि ओम ग्लेतेन बिजि, ‘चु गोर ब्लि मुर्ख ह्राङ्ला ङोन्छाङ मुला ।’

ग्लेसे पाङ्जि, ‘चुमि गोर ङ्ही जेक्खे मुला । स्यान्दो ङ्ही खानाङ मुला ?’

गोपालसे तुरुन्तान पाङ्जि, ‘सोमछा मुर्खमि ह्राङ्नोन हिन्ना, ह्राङ्से चुह्राङ्बा मुर्खकादे म्राङ्बा सेम लास्ह्युजि ओम ब्लिछा मुर्ख ङा, ङाइ चुह्राङ्बा मुर्खदा म्हाइसि चुरि बाजि ।’

ग्ले कृष्णचन्द्र गोपालला ताम थेसि ङेबारि चुजि । दरबारला म्हिकादेसे नोन थे मुर्ख ङ्हीला ताम थेसि सिबादोना फो न्हाइसि न्हाइसि ङेबारि चुजि ।

(गोपाल भाँड बंगालला १८ छा शताब्दीला याखारगि प्रसिद्ध दरबारी विदुषक मुबा, थेसे ह्राङ्ला बुद्धिमता, हाजिरजावफी थेन क्योलो किस्साकादे ग्याम ग्ले कृष्णचन्द्र (१७१०–१७८३)ला दरबाररि मनोरन्जन पिन्बा लामुबा । थे ग्ले कृष्णचन्द्रला कुरत्न गुङला गिक्खे तेन्मुबा ओम थेला किस्साकादे तिनि नोन न्हुप बंगाल थेन बंगलादेहरि साराप (लोककथा)ला लिरि प्रचलित मुला । चु राप हिन्दी कहानी वेवसाइट ग्याम किन्बा हिन्ना ।)

दोःबा : यकिना अगाध